Sevgili Arkadaşlarım,
Burada kanlı biçimler almış Sınıflar Savaşının en ateşli günlerinde epeyce serinkanlı olması gereken bir “Durum Yargılaması” yapmak istiyorum. Savaşan askerler, savaşın her aşamasında: “Durum Muhasebesi” dedikleri, bir araştırı ve inceleme yaparlar, ondan sonra gene savaşa geçerler. Ben de, kutsal İkinci Kurtuluş Savaşımızın şu aşamasında, size, birinciyi de görmüş bir arkadaşınız olarak, kısa bir yargılama, durum yargılaması yapmayı deneyeceğim.
Bunun nedeni: hepimizin bildiği konu… Siz yaşta, hatta belki de sizden daha küçük yaşta iken, Bilimsel Sosyalizme eriştiğimiz zaman: şimdi düşünüyorum, büyük bir iyimserlikle, eğer bir gün çoğalırsak, sosyalizm savaşçıları olarak çoğalırsak, kim bilir ne büyük kardeşlik, sevgi ve anlaşma içinde yeni bir ortam yaratacağız, bu geri Türkiye’de, diye düşünürdük.
O ilk, biraz da ütopik özlemimiz, 50 yıl sonra bugünkü durumuyla nasıl gerçekleşti? Tabii, hiç de o zamanki ütopya olmadı. Çünkü, biz o zaman yalnız karşımızda egemen, sömürgen sınıfları görebiliyorduk. Hem, yalnız karşımızda görebiliyorduk. Halbuki onlar, sonradan öğrendik ki içimize öyle girerlermiş ve bizi birbirimize kırdırmak için öyle oyunlar yaparlarmış ki: onlarla dövüşmek, bizim kendi aramızda geçen çekişmeler yanında, adeta zemzemle yıkanmak olurmuş. 50 yıllık deneyin böyle bir sonucu karşısında bulunuyoruz.
