Şair kızı olmanın mutluluğunu yaşarken şair arkadaşı,dostu olmanın keyfi de bir başkaymış yahu.. ama arkadaş dost derken uzun yıllardır değil hani, okuluma söyleşiye gelen, bu kendinden emin,güçlü ve harika kadını çok sevdim.. kahve içelim mi dedim, harika olur dedi.. ve sanki uzun yıllardır tanışıyor gibi derin sohbetler ettik.. sanırım arkadaşım diyebilirim o yüzden..
gelelim ‘Düş izi’ne.. kapağına bayıldığı, güçlü ve felsefi satırların olduğu bu kitaba şu cümleler ile başladık ve çok etkilendim..“beni bir ağacın yarasına kabuk diye bağladılar
Kalbimdeki cıvıltılar kuşların minnettarlığı”….
Kalbinin derinliklerinden gelen mısralar benim gibi şiirle arası pek hoş olmayan birine şunu hissettirdi; ben şiir nasıl okunur bilmediğim, düz yazı gibi okuduğum için belki de anlaşamadım şiirle ve kitabı okumak gerçekten iyi geldi..
