Düşünbil - Sayı 82 sözleri ve alıntılarını, Düşünbil - Sayı 82 kitap alıntılarını, Düşünbil - Sayı 82 en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
«Suskunluğun siyah okyanusundaki cam fanuslu bir dalgıç gibi yaşıyordu insan, kendisini dış dünyaya bağlayan halatın kopmuş olduğunu ve o sessiz derinlikten hiç bir zaman yukarı çekilmeyeceğini ayrımsayan bir dalgıç gibi ...
Duracak, görecek, hiçbir şey yoktu, her yerde ve sürekli hiçlikle çevriliydi insan, boyuttan ve zamandan tümüyle yoksun boşlukla ... »
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
Kulaklarımızı ne kadar tıkarsak tıkayalım, onlarca yıl öncesinden gelen bu ses, bize ne kadar kötü olabileceğimizi hatırlatmaktadır: Heil Hitler...Heil Hitler...
Toplumsal hayat artık Nietzsche'nin gözünde rantla yaşayan, üstün yetenekli, yaratıcı bir seçkinler grubuyla, bunlara hizmet etmekle yükümlü kölelerden ibaretti.
Faşizm her şeyden önce özgürlük kaybıdır. İnsanın özgür birey olarak var olma gücünün, özerkliğinin elinden alınması, kişisel benliğinin çalınması ve yeni benlik giydirme halidir.
Okullarda öğrencilere partiye itaat edilmesinin gereği ve önemi anlatıldı. Özetle, Hitler gençlerinin ve Alman kızlar birliğinin okul sonrası mitinglerinde, öğrenciler Nazi partisine sadık olmak üzere eğitildiler. Bu durum Üçüncü Reich'in ideolojisini ve askeri gücünü ateşledi.
Hitlerci ve Stalinist yaklaşımlar birbirine paralel doğrultular üzerinde yeni insan konsepti üzerine kafa yordular. Hitlerci anlayış ırk, Stalinist doktrin ise sınıf üzerinden acz içinde kıvranan eski insanı muktedir kılma gayreti içine girdi.
En sonunda ölüm fabrikaları geldi: genç, yaşlı, zayıf güçlü, sağlıklı hasta... hep birlikte öldüler; insan olarak değil, kadın erkek olarak değil, çocuk yetişkin, oğlan kız, iyi kötü, güzel çirkin olarak değil.