Düşünce Tarihi ve İnsan Doğası
Ayhan AydınSözler ve Alıntılar
"İnsanın kurtuluşu Tanrı sevgisindedir." diyordu Spinoza. "İnsanın Tanrıyı sevmesi ise, kendini sevmesidir.."
"Fakat asıl iyileşme yolu, sevgidir.."
Tanıdık geldi.. :)
"Yaşamında hep yalnız hissetmiş kendini. Bu yüzden olağanüstü bir duyarlılığa ulaşmış. Hem kendine hem de yaşama karşı derin bir saygı ve içtenlikle yoğrulan bu duyarlılık, zevkten çok acı verir insana.."
Asıl erdem, içsel olgunluktur.
CiceroKitabı okudu
Kötülük insanın bencil ve yıkıcı bir istenci sonucudur.
Erich Fromm
Eğer bir kişi sevdiği insana sahip olarak, hayatına bir çözüm getireceğini da özgüven duygusu kazanacağını sanıyorsa, o sevgiyi bir put haline getirmiş demektir. Gerçek sevgi sessiz, sakin ve derin olur, her an yeniden doğar ama bu sevgi hiçbir zaman sarhoşluk, uyuşukluk, kendinden geçme ve sorunlardan kurtulma duygusu yaratmaz. Gerçek sevgi, benlik ve egodan sıyrılmış, kısıtlayıcı olmak yerine özgürleştirici ve geliştiricidir. Şayet 2 insan özgün varoluş biçimlerini yitirmeden birbirlerinin benliklerinde eriyebiliyor ve kendilerinden kaçmak yerine kişiliklerini özgürce yaşayabiliyorlarsa, onların aralarında görülen uyum ya da uyumsuzluk, sevinç ya da hüzün gibi anlık durumların pek bir önemi yoktur. Çünkü onlar asıl gerekeni, yani sevgi ile "bir" olmayı başararak üzerlerine düşeni yapmış olmaktadırlar. Gerçek sevginin özünde, hem evren ve her şeyle bir olmak fakat hem de aynı anda bireyin kendi tekliğini, biricikliğini hatta sınırlı oluşunu ve ölümlülüğünü de birlikte yaşaması özelliği vardır. Bu nedenle gerçek sevgiyi yaşayabilmesi için, insanın önce kendi bireyselliğini yaşaması ve ayaklarının üstünde durmayı öğrenmesi gerekir. Fromm'a göre bunu sadece yapıcı karaktere sahip insanlar başarabilir. Yapıcı karakterli insanlar kendilikleri ile birlikte, tüm insanlara ve dünyaya duyarlılıkla yaklaşan ve içsel varoluşlarını özgürce yaşayan gerçek insanlardır. Fakat insanların çok azı böyle bir karakter yapısına ulaşabilir.
Aristo'ya göre uçlar her zaman kötüdür. Ölçülü olmak, doğru kişiye, doğru yönde, doğru zamanda, doğru bir düzeyde, doğru bir amaçla doğru davranmak demektir. Her erdemli davranış, her iki ucu kötü olan iki seçenek arasındaki orta noktada bulunur.
Sayfa 20Kitabı okudu