Marcus Aurelius Roma İmparatorluğu’nun altın çağının simgesi olan filozof imparator. Stoacı felsefenin etkisinde kalarak, kişinin kendi kendine yaptığı vicdan muhasebesi, yetkinliğe varmak için harcadığı çaba, dünyanın gelip geçiciliği üstünde nükteli notlar halinde gün gün tuttuğu 12 ciltlik “Düşünceler” adlı Yunanca yazılmış yapıtıyla ünlüdür. Kitapta genel olarak Epiktetos’un ahlak felsefesinin izlerini görüyoruz. Marcus Aurelius kendisiyle sohbet eder gibi, kendi kendine yaptığı yargılamaları bizlere aktarmış. En çok yineledikleri; evren, us, usa uygun yaşamak, yönetici ilke, yaşam, ölüm, zaman, her şeyin akıcılığı, evrende her şeyin sürekli bir değişim içinde oluşu, ün, mal mülk gibi dünyasal değerlerin geçiciliği, insanların kukla gibi içgüdüleri tarafından oynatılması, yaşamın oyuna, insanların oyunculara benzetilmesi, insanın evrenin bir parçası olduğu, tüm insanların birbirleriyle akraba, giderek kardeş oldukları gibi temalar diyebiliriz. Fakat özellikle ölüm düşüncesi kitabın başından sonuna dek sık sık tekrarlanıyor.
Hayata bakışımda oldukça etkili olacak bir kitap okudum diyebilirim. Ancak kesinlikle bir kere okunacak ve kenara bırakılacak bir kitap değil. Defalarca okuyup istifade etmek gerekiyor. İnsani durumlara farklı açılardan yaklaşıp güzel bakış açıları yakalamış Aurelius. Herkesin mutlaka okuyup yararlanmasını tavsiye ederim.
