Hz. İbrahim'in kullandığı ölçünün tam formu şöyledir: güneşi doğurtmaya her gücü yeten ilahtır. Bu birinci temel önermedir. Benim ilâhım güneşi doğurtmaya gücü yeterdir. Bu da diğer temel önermedir.
Bu iki önermenin bir araya gelmesinden zorunlu olarak şu sonuç çıkar: O halde benim ilâhım gerçek ilahtır, sen değil, ey Nemrud!