Çok iyi bilinen ama sonra unutulan ve bulmaya gayret edilen bir sözcük gibi bir şey. O sözcüğü insan iyi bilir, bildiğini de bilir, çevresinde döner durur…
"Bazen de insan geçmişine tanıklık etmiş ve artık geri dönmeyecek bir dostu görmeyi çok ister; kalbi öyle çarpar ki gece gündüz demez, hatta sabahın dördünde onu uyandırma riskini de göze alarak kendini atar yollara... "
Kitap okumaya ortaokulda Dostoyevski ile başladım. Daha sonra okuduğum diğer Rus Edebiyatı kitaplarında ve diğer tüm kitaplarda onun anlatım şeklini aradım. Bulamadığımda ise bana hep eksik geldi. “Ebedi Koca” kütüphanemde olduğu için okuduğum, bir “Suç ve Ceza”, “Ezilenler” kadar olmasa da etkileyici bir kitap. Baş kahramanı takip eden bir adam..