Ebu Müslim

Vilayet" sözcüğünün mistik anlamı “ İnsanın kendini Maddeden ayırabilmesi için egemen güce ve yetkiye sahip olması" olarak belirtilmektedir. Bu da sonunda "mükemmel insan"a ve “kutsal hakikat ile birleşme'ye ulaşmak için katedilmesi gereken yolun" bir merhalesini oluşturmaktadır. Bu durumda “vilayet” sözcüğü “veli” veya “kutsal aziz” sıfatlarını içermektedir. Şah-ı Vilayet aynı zamanda Ali'ye yakıştırılan sıfatlardan biridir.

Reklam

3. Tekil Şahıs

Eser insancıl, ırklar üstü, hatta inançlar arası bir karakter taşımaktadır

Nereye gizleneceğini bilemeyen Ebu Müslim, Merv’in çölleşmiş sokaklarında bir oraya bir buraya gidip gelir. Karşıdan Yahudi bir kadının geldiğini görür, ondan bir gece için sığınabileceği bir yer ister. Kadın, onu görkemli bir eve götürür ve ona adıyla hitap ederek yiyecek, içecek ikram eder. Şaşıran Ebu Müslim, kadına kim olduğunu sorar. “Bu ev Yahudi Mahyar’ın evidir.” der kadın. “Şehrin önde gelenlerinden biridir, Nasr-ı Seyyar’ın ona büyük saygısı vardır. Zaten, şu anda onun yanında. Dün gece rüyamda peygamber efendiyi gördüm ve bana sizi saklamamı emretti.” diye devam eder. Ebu Müslim, ondan kendini birkaç gün saklamasını ister. “Efendi, biliyorsun ki ben Yahudi’yim, sen ise Müslüman’sın.” der kadın. “Ne önemi var ki?” diye cevap verir Ebu Müslim ve devam eder: “Asıl olan, insanoğlunun soyluluğudur. Yahudi veya Müslüman olabilirsin ama aynı zamanda iyilik de yapabilirsin.”

3. Tekil Şahıs

Helva yapımı loncalarda geleneksel bir töre olarak kabul edilir. Fütüvvetname geleneğine göre, Adem, Başmelek Cebrail tarafından, taze hurmalar ile yapılan ilk helvayı yiyendir; daha sonra peygamber, Ali için helva hazırlamış. Ali, Selman-ı Pak'a vermiş ve nihayet o da Hasan ve Hüseyin'e vermiştir. Bu gelenek çok yakın zamana kadar İstanbul'da ve Türkiye'nin çeşitli yörelerinde korunmuştur; helva hazırlandıktan sonra, daha yenmek üzere sunmadan önce loncaların piri. Pir Selman-ı Pak için dualar okunurdu.

3. Tekil Şahıs

Orijinal el yazması metinde “türk" sözcüğü, “Hödük, kaba saba, köylü" anlamında kullanılmıştır; köylü anlamını içeren Farsça “rüstay" sözcüğünün eş anlamlısıdır. Belirttiğimiz anlamları içeren “türk" sözcüğünün, “kentli, eğitimli ve Farsça konuşan" insanları ayırt etmek amacıyla “göçebe, taşralı ve Türkçe konuşan” insanlar için kullanılması özellikle Selçuklular Döneminde son derece yaygındır. Fuat Köprülü, Sultan Veled döneminde “Türk'' sözcüğünün, “din sapkını asi" anlamına kullanılan “ harici" sözcüğü ile eş anlamlı olarak kullanıldığının altını çizmektedir; bu sözcük aynı zamanda, “ İran kültürünün etkisi altında kalmış kültürlü Türk" anlamına gelen “Rumi" sözcüğünün tezatı olarak da kullanılmıştır;

3. Tekil Şahıs

Elde ettiği başarının karşılığını da halifenin elde edilen ganimetlerin envanterini çıkarması için gönderdiği görevlinin gelişi ile alır. “Kan dökmek için iyiydim!” diye bağırır, uğradığı hakaret karşısında Ebu Müslim, “Ama iş ganimeti muhafaza etmeye gelince zan altındayım.”