Edebiyatta ve sanatta unutulmaz bir iz bırakmadan ve de bir biçimin [genel olarak –dönüş– dediğimiz], bir duyarlılığın simgesi olmadan önce, Romantizm ilkin bir kuramdır. Edebiyatın keşfiyle de, aynı zamanda, –tam olarak– kendi kuramının üretimi olarak edebiyatın ve edebiyat olarak düşünülen kuramın başlangıç zamanını teşkil etmektedir; buradan da hala içinde bulunduğumuz eleştirel dönemi başlatmıştır. Öznenin kendi üretimiyle harmanlandığı politik kendini doğurma kuralıyla nihayetlenir; romantizm, [nihai olarak] edebi mutlağın dönemidir. 1800’lere doğru Jena’da bir dergi [Athenaeum] ve bir topluluğun [Schlegel kardeşlerin] etrafında temsil edilmiştir bütün bunlar. Oysa, bu dönemin yer aldığı son iki yüzyıldan beri, uygulamada böylesine bir işlemin gerçekleştiği hiçbir ana metin [Fransızcaya] tercüme edilmemişti. Dolayısıyla, bu kitabın ilk amacı bunlardan bazılarını okumayı sunmaktır. Ancak, romantizmin bizim üzerimizde uyguladığı baskı, kuşatıcı olduğunun bilinmemesiyle doğru orantılı olduğu için, her seferinde bu metinlere başvurmak istedik ve onları kullanırken kuramsal ölçü olarak ele aldık. Mevzu bahis olan, tam anlamıyla uyanıklıktır: zira bugün dahi bizim yarı uykulu halimizin ve yazma hayallerimizin yakasını bırakmayan edebi mutlak değil de nedir?
Philippe Lacoue-Labarthe, Jean-Luc Nancy
