Derin ıstıraplar içine gömülen insanlar yapılması gereken işleri zamana yaymayı veya ertelemeyi tercih ederler. Bu insanların zihinsel yetileri bir süreliğine sekteye uğrar. Eyleme geçmek onları korkutur; sessizce yataklarına uzanmayı ve kocakarıların dediği gibi “acılarını beslemeyi” yani dertleri üzerine düşünüp hülyalara dalmayı yeterli görürler.