Jeval’de geçirdiğim onca yıldan sonra, Saint’in benden istediği gibi sertleşmiştim. Kolay kolay kırılmayan bir şey olmuştum. Ama orada oturup bacağımı dikerken, dudaklarımdan sessiz bir çığlık kaçarken kendimi küçücük hissettim. Kırılgan. Dahası, kendimi yalnız hissettim.