Hüseyin Rahmi Gürpınar'dan okuduğum ilk eser oldu. Kitabı beğendim ve keyifle okudum. Okuyacağım kitapları titizlikle seçtiğim için, okuduktan sonra "beğenmedim" dediğim kitap çok nadirdir.
Tekrardan kitaba dönecek olursak, Hüseyin Rahmi, bu eserinde hiciv metodunu kullanarak bazı eleştiriler yapıyor.
Kendisinin de çok güzel biçimde ifade ettiği gibi: "ilim ve irfanın zayıf bulunduğu memleketlerde hile, aldatmacayla daha çok iş görülür".
Kitabındaki hikayede, Efsuncu Baba adlı mutaassıp bir adam ve cahil 2 Ermeni genç üzerinden, büyü, sihir, efsun vb gibi kavramlara itimat eden insanların eleştirisini yapıyor.
Kitabı günümüz şartları için de düşünmek yanlış olmaz sanırım, zira günümüz insanları da ilim, fen, teknoloji, felsefe, edebiyat, tarih vs alanları değil de kendisine bile hayrı olmayan, şeyh, derviş, ermiş gibi bir takım din sömürücülere tâbi olup, onlara itibar gösteriyor.
Yani Hüseyin Rahmi'nin sözüne çıkıyor işin sonu, ilim ve irfanın olmadığı yerde, hurafeler baş gösterir.
Ve şu güzel sözü de cok hoşuma gitti: "Her insanı, hatta her toplumu hoşlandığı yemle avlarlar", günümüzde de din adı altında bu yemi sıkça kullanıyorlar ne yazık ki...
Eserin muhtevasından çok, verdiği anlam ve özeleştiriye yer verdim, eser zaten çok kısa, tek solukta okunabilecek bir yapıya sahip, o yüzden içeriğine değinmeyeceğim. Kısaca şunları söyleyim, mizahlı, keyifli bir anlatımı var.
Velhasıl ben keyifle okudum, hatta Hüseyin Rahmi'nin diğer eseri "Gulyabani"yi okumayı da sabırsızlıkla bekliyorum.
Sizlere de tavsiye ederim.
Hüseyin Rahmi Gürpınar kitabı, tavsiye üzerine okudum ve pişman olmadım. Bu kitabın neden puanı düşük diye sorgulamadan edemedim.
İlk etapta iki Ermeni ve bir Efsuncu dede arasında geçen komedya gibi duruyor olsa bile ( ki bende öyle okudum ve sonunu asla tahmin etmemiştim) 
