Efsunlu Adamlar — Kod Adı 1.88 Posts
You can find Efsunlu Adamlar — Kod Adı 1.88 books, Efsunlu Adamlar — Kod Adı 1.88 quotes and quotes, Efsunlu Adamlar — Kod Adı 1.88 authors, Efsunlu Adamlar — Kod Adı 1.88 reviews and reviews on 1000Kitap.
Hayatında bir kere bile kitap sayfası çevirmeyip kendine dersler çıkarmayan insanlara gözlerimi deviriyordum. Her zaman !
Bence o insanlar yaşamayı bilmiyordu. Öğrenmenin yaşı olmadığını ve edineceği dersin nereden olacağını kestiremeyeceklerinin de farkında değillerdi. Ne acı.
Bu zamanlarda yanımda olan insanlar lazımdı bana. O iyi insanları kavanozlara saklamalı, nereye gidiyorsan yanında götürmeliydi. Onlar dar anında olduğu gibi en mutlu anında da seninle mutlu olurlardı..
Sayfa 164 - GüneşKitabı okudu
Kitap okumayı seviyordum. Birçok insanın aksine... Evet, sevmeyen insanlara, hayatında bir kere bile kitap sayfası çevirmeyip kendine dersler çıkarmayan insanlara gözlerimi deviriyordum. Her zaman! Bence o insanlar yaşamayı bilmiyordu. Öğrenmenin yaşı olmadığını ve edineceği dersin nereden olacağını kestirmeyeceklerinin de farkında değillerdi. Ne acı...
Sayfa 113 - GüneşKitabı okudu
Bu efsunlu adamla zorluklarla, yıldızlara kadar gitmek istiyordum. Işığımı bir daha kaybetmeye niyetim yoktu.
Bu gözlerin bir güneşi yoktu. Ve Güneş'i gidip almadıkça bu gözler ebedi karanlığa mahkum olacaktı.
Kulaklarımda zorluklarla, yıldızlara kadar diye çınlayan sesi aklım ve kalbim arasındaki savaşı güçleştiriiyordu.
Onca zaman birbirini kırdığına değmediğini anladığında her şey için çok geç olabiliyordu.
Pişmanlık kötü şeydi fakat telafisini yapmak için adım atmak daha da kötüydü.
İnsanlar empati dediği o şeyi kurduklarında bile aslını yaşayanınkiyle aynı olmuyordu hiçbir şey. Empati insanların kendi kibrini dizginleme yöntemiydi sadece.
Gerçekler ise canını acıta acıta öğretirdi sana hayatı.
Pişman ederdi yaptığn haksızlıklar yüzünden.
Acıyla gülümsedim. Ben, sevdiği insanlar tarafından defalarca incinmişliği anlatan bir sanat eseriydim. Bir kalp kırıklıkları müzesi...