Eğiva’nın Çocukları Kayıp Çocuklar
Özge ÖzdemirSözler ve Alıntılar
Varglar nasıl yaratıklar yahu
“Tüm bunların anlamı ne? Neden çocuklarımı alıyorlar ve neden Kız Kardeşler henüz duruma müdahale etmedi Süha?” diye sordu.
“Kim olduğunu ne amaçladıklarını bilmiyorum Eğiva.Sadece bir şeyden eminim ki bu Varglar’ın işi.”dedi adam.”Güçlenmek için her zaman saf büyüye ihtiyaç duydular.Çocuklar büyünün şekil bulmamış halidir.Henüz ruhları temizdir ve güçleri taraf seçmemiştir.Karanlık ya da aydınlık Işık, birini seçersen güçlerin şekillenmeye başlar, artık ruhuna uygun duruma gelir ve onları senden başkası kullanamaz.Ama tarafını seçmediysen, bedeninde gezinip dururlar.Zamanı gelene kadar sadece sana eşlik ederler.Eğiva’sı olmayan bir çocuk bu yüzden gücün altında edilebilir ya da başka cadılar tarafından kullanılır.” Işık, Varglar’la ilgili bilgilerini hatırlarken içinin ürpermesine mani olamamıştı.Onlar korkunç olmaktan öteydi.Görünmeyen, hissedilmeyen varlıklar gücü kullanabiliyordu.Varg olmak, gücün uğrunda hapsolmayı seçmek ve bedeninden vazgeçmektir.Ruhlarını, güçlerine feda etmektir.Onlar Işık için en korkunç yaratıklardı.
Sayfa 23 - Işık / SühaKitabı okudu
Herkes masalları sever peki ya masallar gerçekse?
“En sevdiğin masal hangisiydi?” Işık’ın sorusu Ceset’i şaşırtmıştı.Bu onun için beklenmedik bir girişti.Açıklama yerine saçma bir soruyla karşılaşmak onu hazırlıksız yakalamıştı.
“Nasıl saçma bir soru bu ?”
“İstediğin cevapları alabilmen için kolay yoldan anlatıyorum.Söyle hangisi?”
“Bana masal anlatan olmadı Müdire Hanım.Eğer
Sayfa 69 - Işık / MertKitabı okudu
Dayanıksız biri, yaşadığı kaybın ardından hâlâ kendisi olmayı sürdüremez çocuk.
Sayfa 210 - Herdem KitapKitabı okudu
Kendini bilmekle, kendini beğenmişlik arasında bir yerde :)
“Haklıydın Süha.” dedi.”Ben kesinlikle var olan en iyi Eğiva’yım.”
“Seni kaçık cadı, ah seni baş belası.” diye mırıldandı.
Sayfa 88 - Işık / SühaKitabı okudu
Bir parça umut, korkunun en büyük düşmanıdır.
Sayfa 149 - Herdem KitapKitabı okudu
Belediye Otobüsü Tarık :):)
Nazlı, oluşan sessizlikten faydalanarak Işık’ın boynuna sarılıp onu öptü.Gözleri bir an için Tufan’a takılmıştı.İkisine bakan adamı görmezden gelmek pek mümkün değildi.
“Senin sayende döndü biliyorsun.” dedi.
“Biliyorum.” diye mırıldandı Işık.
“Neyse, Tarık beni de eve bıraksana şimdi araçlarla falan uğraşamam.Kızlar evde beni bekliyor.”
“Beni de atıver Tarık.Ferman’la buluşacağım ya.” Işık ve Tufan gülmeye başladığında Tarık sıkıntıyla içine çektiği nefesi yavaşça geri bıraktı.”İyice belediye otobüsü muamelesi yapmaya başladınız bana ama.” dedi.”İyi hadi gelin de gidelim.”
Işık ve Tufan’la vedalaşan üçlü Tarık’ın zamanı bükmesiyle birlikte önce bir girdaba kapılmış gibi bedenlerinin kontrolünü yitirmiş ve hemen ardından ufalarak açılan deliğin içine çekilmişlerdi.Onların ardından bakan Işık, Tufan’ın kendisini saran kollarına karşılık vererek başını göğsüne yasladı.
Sayfa 120 - Işık / Cadı dostlarKitabı okudu
Karanlığı aydınlatma Adının hakkını nasılsa veriyorsun Tatlı Cadı
“Onu kurtarmak demek bağlayıcıyla seni karşı karşıya getirir Işık! Kiminle baş edeceğini bilmeden böyle bir risk alamazsın.”
Işık gülümsedi, bu kendisine olan güvenini yansıtırken Süha için deliliğin bir örneğiydi.” Hani var olan en güçlü Eğiva’nın ben olduğumu düşünüyordun?” diye sordu.
“Işık, ortalık karanlık kaynıyor.”
“İyi ya, biz de biraz aydınlatırız.”
Sayfa 86 - Işık / SühaKitabı okudu