Egzistansiyalist Felsefenin Beş Klasiği
Frank MagillEgzistansiyalist Felsefenin Beş Klasiği Posts
You can find Egzistansiyalist Felsefenin Beş Klasiği books, Egzistansiyalist Felsefenin Beş Klasiği quotes and quotes, Egzistansiyalist Felsefenin Beş Klasiği authors, Egzistansiyalist Felsefenin Beş Klasiği reviews and reviews on 1000Kitap.Ben, sahip olduğum değil, varlığımın temel şartı olan, özgürlüğüme bağlılığım derecesinde esir oluyorum.
Sevgili Marcel hele de ki niye öyle ?
Kendi benliğini merkez edinen şahıs, liyakatsizdir. O kendini ve kaynaklarını başkaları için yararlı hale getirmez. Kendi benliği ile engellenmiştir. Açıklık
ve açık kalplilikten uzaktır. Başkalarını sevmekten yana kabiliyetsizdir, ve kendi durumunu anlamasını sağlayacak gerekli arkadaşlık duygusundan yoksundur. «O, kendi içine kapalı durur, sert kabuğunu kıramadığı şahsî deneyinin küçük dairesiyle sarılmıştır. Kendi tarafından bakılırsa liyakatsiz, başkaları tarafından bakılırsa yararsızdır.
Marcel
İnsan, insanlığını kaybetmek tehlikesiyle yüzyüze bulunuyor.Modern bürokrasi dünyası, bireyin faaliyetlerini devletin resmî kayıtlarıyla bir tutmaya meyillidir. Şahsiyet bir nüfus (kimlik) cüzdanına irca
edilmektedir. Böyle bir dünyada insan, biricik bir «ben»
olmaktan çok, rolünü bir başkasının alabileceği bir varlık olarak târif edilir.
Sevgi kendine hâs bir mal edinme türüdür . Seven, sevilenin sevgisini kendinin ve onun özgürlüğünü tahrip etmeden kendine maledinmek ister. Fakat bu sevgi bağı en sonunda sökülür. Çünkü bir kimseyi bir başka kimsenin hürriyeti uğruna materyal gibi yapmadan mutlak bir hürriyetten bahsetmek, imkânsızdır. Bu, sevgide gizli bulunan güvensizliğe işâret
eder. Seven her zaman bir obje, varlık haline getirilmek
tehlikesi içindedir.
Sartre
Ben, sahip olduğum değil, varlığımın temel şartı olan, özgürlüğüme bağlılığım derecesinde esir oluyorum.
Kötü niyet dışardan gelmez, onda şuurun kendi kendini etkilemesi vardır. Bu konuda Sartre, kendisine evlenmek arzusuyla âşık bir erkeğe rıza gösteren
bir kadını misal olarak alır. Kadın kendini seven erkeğin niyetlerine tamamen vâkıftır, ve biraz sonra neye karar verdiğini söylemesi lâzım gelecek. Erkek onun ellerini okşadığı zaman kararın hemen verilmesi istenmektedir. Şâyet ellerini verirse aşığını ümitlendirecek ; elini çekerse belki de âşığı ile gelecek bir bağlantı kurması imkânsız olacaktır. Kadın kararını geciktirmeden vermelidir. İşte bu noktada kötü niyet sahneye girer. O elini erkeğin eline terkettiği zaman bunun farkında değildir, dünyasının aydınlandığını ve ruhunun bedeninden ayrıldığını duyar. Böylece bedenini bir eşya, bir obje, daha doğrusu «Kendi başına varlık» haline çevirir. Eli, bedenine kabul eden ne de karşı duran bir eşyaya döner. Kendisine de bedeni gibi kendi başına varlığın objektifliğini
vererek «kendisi için» den bir kaçış hareketi gösterir. Sübjektifliğini, hürriyetini ve karar verme sorumluluğunu kaybeder. Bir kelimeyle, o kötü niyet’le var olur.