Ejder Kehaneti Sözleri ve Alıntıları
Ejder Kehaneti sözleri ve alıntılarını, Ejder Kehaneti kitap alıntılarını, Ejder Kehaneti en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ejderler kolay kolay ağlamazdı ve Clay de Kestrel kelimeleriyle ya da pençeleriyle ona çok fazla acı vermiş olmasına rağmen hayatı boyunca hiç gözyaşı dökmemişti. Ama şimdi birdenbire, Asha yaşamış olsaydı hayatlarının nasıl olabileceği gözünün önüne geldi. Onlara dağın altında bakan ejderlerden biri olabilirdi. O kibar, sevecen, idealist ve iyimserdi. Onları kehanete ve kendilerine inandıracak bir gardiyan. Kestrel’in acımasızlığını dengeleyen biri.
Clay, yumurtasını getiren Asha’yı hiç düşünmemişti ama ölmüş olduğu için ve onunla hiç tanışamadığı için şimdi üzüntüden göğsü acıyordu.
Clay çok yorgundu. Fjord’la olan savaşından beri çok fazla uyuyamamıştı. Zemine kıvrıldı ve diğer ikisi de üzerine yattılar. Tıpkı eskiden uyudukları gibi, bir ejder yığını şeklinde... Tabii bu, Kestrel uyku mağaraları ve yatak olarak taş düzlükler kullanmaları konusunda ısrar etmeden önceydi.
Diğer ikisinin sıcaklığı ve ağırlığı tam Clay’in ihtiyacı olan şeydi. Ertesi sabah olacaklardan korkmasına, Peril’e güvenmekten dolayı duyduğu suçluluğa ve ihaneti nedeniyle üzülmüş olmasına rağmen hemen uykuya daldı. Ve bir tane bile kâbus görmedi.
Clay hızla kafasını çevirdi ve balkona baktı. Glory birden ayçiçeği sarısı ve kobalt mavisi renginde parlayarak şahlandı. Bağlı olduğu ince zincirleri kopardı ve ağaçtan kurtuldu. Ağzı bir yılanınki gibi tamamen açıktı. Tısladı ve en uzun iki dişinden siyah sıvı çıktı.
Burn, Kraliçe Scarlet’i Glory’nin önüne itti ve gökyüzüne doğru havalandı. Glory’nin zehri Scarlet’in yüzüne gelmişti.
GökKanat kraliçesi bağırmaya başladı.
Stadyum karıştı. Bütün ejderler birbirlerini ezerek ve
vahşice saldırarak biran evvel Glory ve bağıran kraliçeden
kaçmaya çalışıyordu.
“Pekâlâ.” Peril döndü ve Kestrel’e baktı. Vermilion kalabalığı dağıttı ve ejderler heyecanla arenadan çıkarken birbirlerine baktılar. Kalabalığın çoğu gittiğinde, Kestrel ağzındaki zincirleri gösterdi. Peril’le konuşmak istiyordu.
Muhafızlardan biri giderken, “Hayır,” dedi Peril. Kestrel’in gözlerine baktı. “Kardeşimi öldürdün. Beni burada bıraktın. Ve arkadaşımın ölümü senin suçun. Senin ölmeni istemiyor olabilirim ama seni tanımak istemiyorum.”
Clay onu rahatlatmak istedi ama o da endişeliydi. Gözlerini kapattı ve yüzünü doğan güneşe çevirdi. Güneşin sıcaklığı pullarının arasına giriyordu. Nihayet kemikleri ısınmıştı.
“Kendini görmelisin,” dedi Tsunami mağaranın içinden. “Resmen parlıyorsun. ÇamurKanatların bu kadar renkli olduğunu bilmiyordum.”
Clay gözlerini açtı ve vücuduna baktı. Kendini hep kahverengi sanmıştı - soluk kahverengi pullar, sıradan kahverengi pençeler, burnundan kuyruğuna bataklık çamuru rengi. Ama şimdi, ilk kez güneş ışığına çıktığında pullarının arasındaki ve arkasındaki altın ve kehribar rengi parıltıları görebiliyordu. Kahverengiler bile daha çeşitli ve koyu görünüyordu
Leziz şişman inekler
Clay, kanatlarının mağara kadar geniş olmasını diledi. Böylece arkadaşlarını Morrowseer’dan saklayabilirdi. Pençelerinin de dikitler kadar büyük ve kaya kadar sivri olmasını diledi. Cesur olacak kadar büyük ve büyük olacak kadar cesur olabilmeyi diledi. O ana kadar hiçbir şeyi, arkadaşlarını bu uzun boylu, öfkeli, onları küçümseyen ve çok tehlikeli ejderden korumak kadar çok istememişti.
Bunları düşünürken Morrowseer’ın aklını okumuyor olmasını diledi, inekleri düşün, inekleri düşün. Leziz şişman inekleri düşün.