Aylar önce Gorki 'nin biyografi tarzında yazmış olduğu üçlemesinin ilk kitabı olan Çocukluğum'u okumuş ve sizler ile de paylaşmıştım. Seriye devam etmek istedim. Lise yıllarımda Ana kitabını okumuş, sonrasında başka kitabını okumamıştım. Bu kitabı ile Gorki'nin edebiyatına bir kez daha hayran kaldım ve seriyi tamamlayıp diğer kitaplarını da okumayı düşünüyorum.
Çocukluğum kitabının sonunda, annesi öldükten sonra dedesi insan içerisine karışıp ekmeğini kazanmasını, kendisinin ona bakmayacağını söylüyordu küçük çocuğa. Bu kitabı ise 'ekmeğimi kazanıyorum' diye başlıyor.
Henüz bebekken babasını sonrasında ise küçük yaşta annesini kaybeden küçük yaşta çalışmak zorunda kalan, çalışkan, iyi niyetli, okuma aşkı ile yanıp tutuşan bir çocuğun hayatını okuyoruz bu kitapta. Hizmetçilikten, bulaşıkçılığa, ikona atölyesinden fuar inşaatında çalışmaya kadar pek çok iş yapan; kimi zaman horlanan, küçük görülen, kimi zaman da okur yazarlığı, zekası ve kişisel özellikleri ile takdir gören bir çocuk.
Bir kitap kahramanında bu kadar kitap sevgisi ve okuma aşkını görmek ayrıca çok güzeldi. Martin Eden de n sonra gönlüme yerleştin Maksim.
Gorki'nin akıcı anlatımı bu kitabında da kendini gösteriyor. Gözlem yeteneği ve tasvirleri çok başarılı buldum. İnsanların gerek fiziksel özellikleri gerekse ruhsal dünyaları çok güzel anlatılıyor. Mekan ve eşya tasvirleri de bir o kadar başarılı.
Benim Üniversitelerim kitabı ile Gorki okumaya devam edeceğim. Sizleri de beklerim
