Orhan Kemal'in yine milletin derdini anlattığı, yaşadığı toplumun sıkıntılarına dikkat çektiği öykülerinden oluşan bir eseri. Aslında kitabın ismi pek çok şeyi anlatıyor. "Ekmek Kavgası" Malum "ekmek arslanın ağzında" derler. Sadece yaşayabilmek için karın doyurabilmek ne kadar zor bir hal alabiliyor. Ve bu durum insanlık adına ne kadar kötü bir hal! Yine malum "acından kim ölmüş. Allah yarattığı kulun rızkını verir" derler. Öyleyse bu açlığın, kavganın sebebi nedir? Açlıktan, susuzluktan kırılan insanlara mı yoksa dünyayı yeyip yutan ama yine de doymayan hırs azgınlarına mı acımalıyız? Bu hırs azgınlarının, doymazların cebindeki akrep ne yaman imiş ki yoksula, fukaraya uzanacak ellere aman vermez. Oysa hayat dertleri, sıkıntıları, neşeyi, eğlenceyi, bir sokum ekmeği paylaşınca güzel değil mi? Yoksa "Rabbena Hep bana" mı?
Garibanın halinden anlamak, yoksulun derdini düşünmek adına okunmasında fayda gördüğüm bir eser. Aslında anlamak ve düşünmek de pek kâr etmiyor, esas mesele harekete geçmek! Bu devran böyle gelmiş, umarım böyle gitmez. Son olarak üstadımdan bir dörtlük ekliyor, iyi okumalar diliyorum.
Kendini bilen bunu anlar
Çünkü Hak'tır bütün canlar
Yardımlaşsın tüm insanlar
Dünyada fakir kalmasın.
Orhan Kemal insanlarımızın sorunlarını çok güzel dile getirmiş. İnsanların ızdıraplarına, ümitsizliklerine, hayat ile mücadelesine etkileyici bir bakış. Gerçektende insanlarımız hep ekmek kavgası içinde.
Acı ne kadar büyükse umutta o kadar büyüktür bence. Yazar her ne kadar zorlukları aktarsa da, bir yandan da umut etmeyi aşılıyor okuyucusuna.
Ben çok severek okudum, keyifli okumalar dilerim herkese.
