El Gönderileri

El kitaplarını, El sözleri ve alıntılarını, El yazarlarını, El yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Seni son kez gördüğümde omuzların ağlıyordu, bilirsin çabuk tanırım ağlayan omuzları... Ama yalnızlığımı seninle harcadığım için pişmandım hâlâ, öfkeliydim biraz da... Sen yine geçip gittin yanımdan, daha önce hiç hayatıma uğramamış yabancı biri gibi. Yüzüne bile bakmadım, omuzlarının üzerinden gökyüzüne çevirdim gözlerimi... Çünkü sular kesik, ellerim kirli, bahanem çok... Kayıp eşya odasında kalbini bile aradığım biriyle en çok ne yaşayabilirim ki dedim içimden. Bir kalp kaç kere kırılıp iyileşir, bir bakış kaç kere hatırlanıp unutulur, bir yalan kaç kez söylenir ve en çok kaç kez affolur? Demek ki her hikâye, bitmeden önce kendini gerçekten tamamlıyor. Su bile kırılıp iki ayrı yerden akmaya başlıyor insanın yanaklarından bazen... Herkes kendi vedasını işte o zaman anlıyor. Aşk için yazdıklarım bitti... Şimdi kir göstermeyen bir sözcüğün, kendisiyle yüzleşme vaktidir. Ve aşkta tüm lekeler, ancak hikâyenin ilk cümlesinde havada asılı duran o hisle baştan sona temizlenir...”
111 syf.
10/10 puan verdi
·
6 saatte okudu
Her geçen gün kitaba bir inceleme gelmemesine şaşırmıyorum. Kitabı okuduğum gün hissettiklerimi sizlere istesem de anlatamam. Her zaman okumayı ertelediğim kitabı benim için çok özel ve değerli bir günde okurken bulmuştum kendimi. Bize gönderilmiş gibiydi.. Kitabı evin rafında bulmuştum. Kimin okuduğunu ya da okumayıp oraya koyduğunu bilmiyorum. Başkaları bu kitaba nasıl denk geldi diye sorguluyorum... Kitabın içinde bana uzatılan küçük ve ölmüş çiçeğim duruyor. Bu kitabı sadece hissediyorsanız okuyun. Belki sizler de, öyle bir gün de okursunuz ki artık içinde küçük ve ölü bir çiçek anlam kazanır. Her geçen gün kokusu artan bir çiçek :'' Tek bir kelime bile aşkı hem başlatıp hem de bitirebilecek güçteyken, kısa cümlelerle de anlatılabilir uzun bir hikâye. Bazı kısa anlar da, uzun uzun yazılabilir kırık bir kalbe... Yeniden sevebilmektir onun tek mucizesi, tek kurtuluşu da vazgeçmektir. Belki de aşk, birinin elinden tutup, onu el oluncaya dek yakınından seyretmektir.
El
ElEmre Kalcı · Nemesis Kitap · 201220 okunma
Reklam
Kırılmadan önceydi... aşkı zaafların başlattığına inanmıyordum.
Ağlamak, ani bir anlama hâlidir... Anlarsınız...
Özgürüm ! Her fotoğrafın bir hikayesi yok artık, ellerimde kanatlandı bak.. elimden gelenin en iyisiydi aşk ve sırf bu yüzden sevebilirim artık kendimi..sen yalnızlığa kaçarak meydan okudun, ben susarak kalan mektupları okudum haksızlığa, olsun.. Ben kayıplarla yaşayacağım belki, ama sen hep ayıplarla...
Sayfa 102
Ben senden önce bıraktım kendimi boşluğa, beni kollarından bırakmadan önce çektim ellerimi üzerinden... Sen fırtınadan sonraki bensizlikte fark ettin olanları, ben fırtınadan önceki sessizlikte... senden önce özgür bıraktım ben kendimi, Sen beni bırakmadan çok önce...
Sayfa 69
Reklam