"Tanabay, dağlara ve gökyüzüne bakarken insanların hepsinin birden talihli, mutlu olamayacağını düşündü. Herkesin kaderi aynıydı. Karşısında ulu dağlar vardı: Bir yanı pırıl pırıl aydınlık, bir yanı gölgeli. Aydınlık ve gölge nasıl yan yana ise insanın kaderi de öyle, mutluluk ve acıyı beraber getiriyordu: Bir yanda kıvanç bir yanda kaygı. Hayat dediğin böyleydi işte. "