Emily Byrd Starr'la bu kitapta çok daha yakınlaştık. Yaşlarımızın ortalama aynı olmasından belki de. Onun hissettiklerini ben de hissettim, yazdıkları yayınlandığında sevindim, reddedildiğinde üzüldüm ve kızdım, dedikoduya bayılan insanlara sinirlendim, bir ara hızımı alamayıp bir iki göz yaşı döktüm. (kitabın sonunda Laura teyzeye benzemeye başladım)
Önceki kitabı gibi yine akıcı, betimlemesi bol, eğlenceli bir kitaptı.
