Emperyalizm Çağı
Harry MagdoffSözler ve Alıntılar
Bugün ABD, bankacılığının sahip olduğu en geniş büyüme alanı ABD değil, dış ülkelerdir… dış ülkelere yayılma, aynı zamanda ilk defa olarak tam anlamıyla bir uluslararası bankacılık şebekesi yaratılmasını sağlamaktadır.
Ticaretini geliştirmekte Japonya’nın en büyük olanaklarından bir tanesi özgür ve gelişmekte olan bir Güneydoğu Asya’dır. Ülkelerden birinin hammaddeye ihtiyacı vardır, diğerinin ise mamul mallara. İki bölge önemli derecede birbirini tamamlamaktadır.
İhracatla ithalat birbirine eşit değilse, sattığından daha fazla satın alan ülkenin, diğer ülkeler tarafından kabul edilen bir ödeme aracı bulması gerekir. Evrensel olarak kabul edilen ödeme aracı, elbetteki altındır.
İmalat endüstrilerinin çoğunda, kapasite ve üretim tam anlamıyla tüketici ihtiyaçlarına göre ayarlanmaz. Örneğin 100.000 ton üretim kapasiteli tesisat olmadan çeliğin etkin bir biçimde üretilmediğini düşünelim. Şayet talep 150.000 ton olacak olursa, o zaman imalatçı ya 50.000 tonluk ek pazar fırsatını kaçıracak, ya da kapasiteye 100.000 tonluk bir ilave daha yapacaktır. Eğer bu kapasite ilavesini yaparsa, ortaya 50.000 tonluk artık bir kapasite çıkacaktır. O zaman bu yatırımdan gerekli karı temin etmek için yeni pazarlar aramak zorunda kalacaktır.
Bazı firmalar, ancak yatırdıkları sermayeyi üç-beş senede amorti edebilecekleri durumlarda dışarıya yatırım yaparlarken, diğerlerinin işlerinin niteliği gereği nispeten daha uzun vadeli bir plan uyguladıkları görülmektedir. Bu çeşitli stratejiler arasındaki ortak bağ elbette ki, karların artmasıdır.
İktisadi analizde asıl iş, soyut teoriden somut gerçeğe ve somut gerçekten soyut teoriye rahatça gidip gelebilmektir. Analizin ara aşamalarına gereken dikkat verilmeden soyut ile somut arasındaki çok ani sıçramalar yapılacak olursa ciddi zorluklarla karşılaşılır.
Malesef Türkiye’nin durumu da böyle
Kredi için IMF’ye başvuran ülke, müthiş bir darboğaz içinde değilse bile böyle bir darboğazın eşiğinde demektir. Bu darboğaza gelişin izlediği süreç genelde şöyledir; ülkenin ödemeler dengesi açığı devlet hazinesindeki ya da merkez bankasındaki rezervlerleri yer bitirir, açık devam eder, yabancı satıcılara olan borçlar ödenemez, yabancı bankalardan ve hükümetlerden geçmiş dönemlerde alınan borçlara ait faiz ve amortisman ödemeleri yapılamaz; yabancı yatırımcıların hissesine düşen paylar havale edilemez, bütün bunların sonucunda ülke iflas durumu ile karşı karşıya gelir.