Çok karakterli serilerde genelde ilk kitap bana sıkıcı gelir. Olayların başlangıcı, karakterlerin tanıtımı ve yaratılan dünyanın anlatımı ilk kitabın kendi kurgusunu geride bırakır. Bu kitapta da ilk bölümde öyle hissettiğimi kabul etmeliyim. Hatta bir çok kitaptan daha yoğundu. Ama kitapta ilerledikçe bu durum benim hoşuma gitmeye başladı. Çünkü gerçek mana da çok karakterli bir seri. Eğer ilk kitabı yüzeysel geçseler insan diğer kitaba geçerken akıl karışıklığı yaşayabilirdi.
Yine de anlatımda dengeyi bir noktada kurumuş yazar. Hem karakterleri ve hikayelerini merak ettirmiş, hem de yaratılan dünyanın kapısını açmış.
Kitabın konusuna gelirsek, seriden bağımsız olarak ben ana karakterleri sevdim. Hatta Maddox'un iblisini sevdiğimi bile söyleyebilirim. Aşkları bana göre tatlıydı. Kendi iç çekişmeleri ve korkularını bastırmaya çalışmaları ve anlamlandıramadıkları çekime karşı gelmek yerine kendilerini bırakmaları hoşuma gitti. Umarım serinin diğer kitapları da bu tadda gider.
