Esselamü aleyküm karîler..
Üstâd'ın yalnızca bu risalesine dair değil ama genel olarak kaleme alıp neşrettiği umumi risalelere dair bir iki kelâm etmek istiyorum.
Öncelikle kendimde şunu fark ettim ki, risaleleri biri bana sesli bir şekilde okuduğunda, sanki anlamı tam oturmuyor ya da bana açılmıyor gibi.. Bunun sebebi, sadece okuyanın istifade ettiği anlamı almam da olabilir. Üstâdın yazdıklarını sessiz bir şekilde şahsi okuduğumda ise sanki daha fazla istifade ediyorum. O yüzden risaleleri birilerinden dinlemektense, kendim okuyarak tefekkür yapmayı daha çok seviyorum, elhamdülillah.
Allah insanın kalbini bir mânaya açtığı zaman hakiki bir şekilde istifade ediyor elhamdülillah. Üstâd'ın risalelerinde de bunu görebilirsiniz. Okurken kelimelerin tek tek ne demek istediğine takılınca, onun vermeye çalıştığı anlamdan uzaklaşmış olursunuz, yani detaylara takılmaktan, hakikati bulamayabilirsiniz. O yüzden, risalelerde hep derler, kelimelerin tek tek anlamlarına odaklanma, genel itibariyle anlamaya çalış diye. Şimdi çok daha iyi anlayabiliyorum neden öyle dediklerini. Aslında umum bir tefekkür vesilesi oluyor risaleler. Öğretirken, bir yandan da düşündürüyor. Düşündükçe, o mâna hem akılda, hem kalpte daha çok yer ediyor elhamdülillah.
Üstâdı seviyorum, Allah da onu çok sevsin, Allah ondan razı olsun. Halis bir niyetle kaleme aldığı bu risaleleri bize daha çok istifadeli kılsın İnşallah. Üstâd Bediüzzaman'ın vesilesiyle pek çok insanın kalbine pek çok hakikatler nakşoldu elhamdülillah. Allah daha da istifade ettirsin, ilmimizi arttırsın. Bize hayırlı ve hakiki bir ilim versin İnşallah, amin.
Vesselâm..
