Lenin göstermiştir ki, her gelişmenin kaynağı karşıtların çatışması ve kaynaşmasıdır.
Bu kuram, Marksist diyalektik yöntemin çekirdeği, hatta temelidir. Karşıtlar belirmeden,
çatışmadan, biri diğerini yok etmeden gelişme olamaz.
Nesnelerin ve olayların karşılıklı ilişkileri değişme, gelişme ve hareket halinde düşünmeye
başladığımız andan itibaren, tabiri caizse çelişmelerin üstüne basmış oluruz.
Tabiatta durmaksızın bir nesne doğup gelişmekte, bir başkası ise varlığını yitirmektedir.
Eski ile yeni, ölenle doğan, göçenle büyüyen arasındaki savaş ilerlemenin ve gelişmenin kanunudur.
Karşıtlar hem yan yana, iç içe, bir arada, birbirine bağlı, hem de uyuşmazlık ve savaş halindedirler.
İnsan düşüncesinin en temeli ve en dolaysız kaynağı doğrudan doğruya ve yalnız başına tabiat değil, tabiatın insan tarafından değiştirilmesidir; insan aklı, tabiatı değiştirmeyi öğrendiği ölçüde artmıştır.
