Destanlar milletlerin temeli ve kökleri bakımından oldukça büyük önem taşırlar. Destan, kökü tarihe dayanan ilhamını tarihten alan, bir halk edebiyatı türüdür. Başka bir deyişle; tarihte iz bırakmış, olağanüstü, toplum ve kahramanlık olaylarını manzum olarak anlatan milli eserlerdir.
Büyük Türk Destanlar serimizin 2. kitabı olan Ergenekon Destanı'nda 3 destana yer verilmiştir:
Ergenekon Destanı: Göktürk Destanlarından en bilinen ve en meşhuru Ergenekon Destanıdır. Türk Destanları arasında en önemli yeri Ergenekon tutar. Bu destanın Türk Toplum hayatındaki etkileri oldukça fazladır. Hala Anadolunun pek çok yöresinde gelenek ve göreneklerde bu destanın izlerini görmek mümkündür. Bu destan Moğol tarihçisi Reşidüddin tarafından 13. yüzyılda tespit edilip yazılı hale getirilmiştir. Daha sonra 17. yüzyılda Hıyve Hanı Ebulgazi Bahadır Han tarafından yazılmış olan Şecere-i Türk adlı esere de aktarılmıştır.
Göç Destanı: Göç Destanı, Türeyiş Destanının devamı gibidir. Çin ve İran kaynaklarına göre iki ayrı söyleyiş şeklindedir. Bu destan, Cüveyni'nin Tarih-i Cihanküşa adlı eserinde bulunmaktadır.
Bozkurt Destanı: Bozkurt Destanı da önemli destanlarımızdandır. Göktürklerin soy kütüğü ve var olma hikayesidir. Bu destanda, Türk soyu ve ırkı ilahlaştırılmak istenmiştir. Destan Çin kaynaklarında mevcuttur. Üç değişik söyleniş şekilleri vardır. Üçünde de ana hatlar aynıdır. Sadece isimler değişiktir.
