Tanrıdan ve insanlardan ümidini kesmeyi reddeden kurbanlara özgü bir suçluluk duygusu, kurtulanları sessizliğe mahkum eder. Bu sessizlik sancılı bir soruyla birlikte yaşar:”Neden ben?”
Sizin ve bizim kuşaklar arasındaki farklardan biri de bu. Siz yaşadıklarınızı unutmak istiyorsunuz, biz ise hiç yaşamadığımız şeyleri hatırlamak istiyoruz.
“Kurbanların çoğu uzun zamandır susuyor.” diyor yazar.
Yazara sormak istiyorum bu susmuş haliniz mi? Kitap çıkarabilecek kadar özgür bir dünyada yaşıyoruz ve sizler de kitap çıkarabilecek kadar konuşuyorsunuz…
O halde niçin sözde Ermeni Soykırımı’nı anlatmıyorsunuz? Elimde 72 sayfalık bir doküman var ve kitap sadece 72 sayfa boyunca olayı ajite