Çalışma hakikatin ve gerçekliğin ayırdında kalarak anlatılan doğa-bilim ikileminin din ile birleşmesi ile varoluşa farklı bakış açısı getirmiştir. Varoluş gerçeklik ile ilişkili olsa da asıl olan hakikat, gerçeklik ötesi olan görünenin arkasındaki yerde bulunmaktadır.
Yazar bunu ruh metaforunda oldukça iyi vurgulamıştır.
Yazar atomdan evrene, canlıdan cansız olan maddeye ve varlıktan yokluğa geçişi vurgulayarak gerçekliği ama gerçeklik üzerinden de hakikati bulmaya çalışmıştır. Bunun için felsefe ve din, fizik, kimya, biyoloji bilimini kullanması ile bilimler arası heterojen yapıyı elde etmeyi başarmıştır. Böylelikle bilimlerin tek başına ilgilendiği kavramların ötesine geçerek bilim ile dini ilişkilendirmiştir.
