Eski Türkiye Türkçesinde Edatlar, Bağlaçlar, Ünlemler ve Zarf-Fiiller adlı bu inceleme kitabı, 14 ve 15. yüzyıla ait üçer eserin taranmasıyla hazırlanan doktora tezinin düzeltilmiş ve genişletilmiş şeklidir. Eserde, Süheyl ü Nevbahâr, Garib-nâme (ilk 2.000 beyit) ve Yusuf u Zeliha’ya ilave olarak Şeyhî’nin Husrev ü Şîrîn’i (ilk 2.000 beyit), Ahmed-i Dâî Dîvânı (ilk 900 beyit) ve Hatiboğlu’nun Bahrü’l-Hakayık’ına (ilk 800 beyit) da yer verilmiştir.
Eserde edat ve zarf-fiillerin niteliği, Türkçedeki yerleri ve Eski Anadolu Türkçesindeki durumlarından söz edilmiş; ele alınan unsurların (edat, bağlaç, ünlem ve zarf-fiiller) türeyişleri, kökenleri, Türk yazı dilinin diğer alanlarındaki kullanılışları hakkında bilgi verilmiştir. Sonrasında, bu unsurların ifade ve işlevleri üzerinde durulmuş; edatlar (çekim edatları, bağlaçlar, ünlemler başlıkları altında) ve zarf-fiiller (eklerine göre) alfabetik sırayla incelenmiştir.
