İSTANBUL: İnsan ne yerleşik ne turist olabilir bu kentte. Herkeste geçici görevle gelmiş gibi bir telaş, bir hız. Sabahlarıyla akşamları aynı, herkes evinden işine, işinden evine değil de, başka bir şehre gidiyor, "kaçıyor" gibi. Bende de aynı duygu: Bu şehirde oturuyorum, evim bu şehirde, dostlarımın çoğu da burada, iyi de ben burada değilim, buralı değilim ki! İnsan dışarıdan geldiyse buraya, bir türlü İstanbul'da yaşadığına inanamaz, aradan yıllar, hatta bir ömür geçse de "Şimdilik" duygusuyla yaşamayan kaç kişi vardır İstanbul'da, merak ediyorum. Belki şehir kendini hiçbir zaman ele vermediğinden, belki de yok olmak var olmaktan daha kolay olduğu için bu şehirde, herkeste bir "şimdilik" duygusu. Bir teselli sayılır bu da. Belki de bütün kadim şehirler gibi, tıpkı bir şiirle cebelleşir gibi, onunla da cebelleşmek gerekiyor. Bu yüzden sanı- rım, sevmek de kolay değil, onu bırakıp gitmek de.

Sayfa 69Kitabı okudu

Eski Yazı Haydar Ergülen

Bir Solgun Adam

@1MaviAdam·

2ay

Anıların ilk gösterimi yoktur, ne zaman ki bir hayal perdesi kurulur gönlümüzle anılarımızın arasına, o hayal perdesi bizi kendimize götürür, işte o zaman anılar gösterime girer. İlk gösterimi izleme şansımız da yoktur elbette, anıların bize acıyla, derin bir iç sızısıyla ilk öğrettiği şey budur. Acıtıcı da olsa öğrenmek iyidir. Hiç olmazsa bir avunma duygusu yaşatır insana, teselli diye bir ödülün de o kadar fena olmadığını öğretir.

Sayfa 125Kitabı okudu

Eski Yazı Haydar Ergülen

Reklam

Bir Solgun Adam

@1MaviAdam·

2ay

Her sabah, hayvanların kış uykusundan uyanmasına benzer bir biçimde, yeryüzüne çıkarsınız yeniden. Gün diye bir tehlikeye, aydınlık diye bir çıplaklığa, yalnızlığa ve savunmasızlığa. Bu yüzden en kırılgan olduğumuz zamandır sabah. Bir mevsim de denebilir ve nedense yaz ortasında bir kış mevsimi hissini uyandırır sabah. Sabahı atlatmak, pazartesi günlerini atlatmak gibidir. Ertesi günün yine pazartesi olduğunu unutmadan elbette.

Sayfa 203Kitabı okudu

Eski Yazı Haydar Ergülen