Elindeki orakla geceleri nazik bir edayla yatağına yaklaşıp sana zamanının geldiğini söyleyen ve tıpkı okula başladığın ilk gün annenin sana eşlik ettiği gibi, seni elinden tutup sonsuz karanlığa götüren bir alegori değildir ölüm. Fazla mesai yapan ve öfkesini senden çıkaran, seni ölümün merkezi olan ve kapılarında KORKU, ACI ve YALNIZLIK yazan, devasa bir yapının koridorlarında sürükleyen suratsız bir memurdur ölüm.