Sağduyulu düşünce, evliliği ahlaki hale getirmez; aksine ahlaksızlığa dönüştürür. Tensel sevginin tek bir şekli, değişmiş hali vardır ve bu hali,aynı derecede estetik, dini ve etiktir ve o da aşktır. Sağduyulu mantık ise, onu hem estetiksiz, hem de dinsiz hale getirir; çünkü burada tensellik, aşkın yakın hakları içinde yer almaz. Bu yüzden şu ya da bu neden le evlenen adam, hem estetiksiz, hem de dinsiz bir adım atmış demektir. Maksadın iyiliğinin, bunu değiştirme açısından yararı yoktur; zira, tüm hata zaten adamın bir maksadı omasındadır. Eğer bir kadın, dünyaya bir kurtarıcı getirmek için aynı şekilde evlenseydi evet, böylesine delilikler duyuyoruz ve bu tür delilikler, kadının evliliğine muazzam bir “neden“ katıyor, o zaman bu evlilik, hem estetikten uzak, hem de ahlaksız ve dinsiz olavaktı. Bu kişinin sıklıkla açıkça görmediği bir durumdur. Belli bir sağduyulu insanlar sınıfı, estetiği kibir ve çocukluk olarak görürü ve ağır bir şekilde aşağılar; kendi acınacak teolojileri içinde, kendilerinin böyle şeyleri aştıklarını sanırlar. Aslında durum tam tersidir; bu tür sağduyulu insanlar, hem etikten, hem de estetikten uzaktır. Bu yüzden kişi, daima hem daha dindar, hem de daha estetik olan diğer cinse en iyi şekilde bakar.
Korku ve Titreme ile tanıdığım Danimarkalı filozof ve teologtur. O kitapta size farklı ufuklar açan, farklı sorgulamalar ve bakış açıları sunan bir özgünlük vardır. İnancı etik açıdan sorgular. Zaten meseleleri, etik ve estetik açıdan ele alarak orijinal
