Eylül..
Amansız ve de imkânsız bir aşk hikayesi. Üzerine konuşulacak pek bir şey yok açıkçası kendi adıma. Edebiyatımızdaki ilk psikolojik roman olması dışında aman aman bir heybetini göremedim. Aşk,acı,aşk ve acı. Bu kadar. Bir kaç güzel cümle. Eee sonra? Sonrası yok,bu işte.
Uzun zaman olmuştu bu tarz bir roman okumayalı. Hatta bu tarzı geçtim roman okumayalı da epey bir zaman olmuştu. Bu tarz kitaplarda önemli olan olay değil olayın anlatılma tarzı ve seçilen kelimeler ile kurulan cümlelerdir diye düşünüyorum. Olay basit,yasak aşk ve acı ve ölüm. Seçilen kelimeler ve kurulan cümleler ise , güzel olsalar da,bana pek hitap eden bir şey olmadıkları için anlamsız kaldı benim nazarımda.
Daha çok tarih okuduğum için kitaba ilk başladığımda inanılmaz sıktı beni. O duygulu ve anlamlı olması gereken cümleler bana hep garip geldi ve bir anlam da çıkaramadım. (Galiba 'aşk' bana artık çok soyut ve anlamsız geliyor.)
Bunlar tamamen benim şahsi fikrim. Bundan 2 sene öncesinde okusaydım bu kitabı, eminim,çok daha övücü ve inanılmaz sonuçlar çıkarttığım bir kitap olurdu.
Keyifli okumalarınız olur umarım.
Eylül ilk psikolojik roman olarak kabul edilir. Aslına bakarsanız bu tam yerinde olmuş diyebilirim.
Kitabı okumaya başladığımda, kitabın adının niye Eylül olduğunu uzun süre anlayamamıştım. Ta ki eylülün insanlar üzerindeki etkilerini anlatıp, karakterlere bağlayana kadar…
Kitaptaki karakterlerin isimleri de esasen bizim