İslam'ın klasik çağında neşvünema bulmuş olan halidi hikmet tasavvuru son yüzyılda philosophia perennis öğretisi ile sistematize edilmiştir irfanın büyük üstatlarının zımni bir şekilde dile getirdiği bu düşünce Rene Guenon'un önderliğinde ekolleşme yoluna girerken bu girişime Frithjof Schuon Ananda K. Coomaraswamy Martin Lings ve Seyyid Hüseyin Nasr gibi gelenekselci düşünürler katkı sağlamışlardır. Müslümanların hikmet i halide ya da cavidan ı hıred Hinduların sanatana dharma şeklinde isimlendirdikleri philosophia perennis ve müteradifi olan diğer kavramlar tarihin başladığı noktadan beri mevcut olan ve fakat tarih içinde şekillenmeyip zamanı ve mekanı aşan ancak yine zaman ve mekanda mündemiç olan ezeli ve evrensel bir hikmeti formüle etmektedir.
Philosophia perennis öğretisi varlığın ve bilginin tüm nevilerine hakikatin bir ve evrensel olduğu noktasından bakar. Bu yönüyle o üretilen bir bilgi değil kendisine ulaşılması gereken değişmez sabit bir hakikattir. İlahi menşee dayanan bu kutsal bilginin usaresini tüm otantik geleneklerde bulmak mümkündür.
İran'ın en seçkin teist düşünür ahlakçı ve tarihçilerinden kabul edilen Ibn Miskeveyh birbirinden farklı zaman ve zeminde zuhur ederek şifahi ya da yazılı olarak kayda geçmiş olan metafizik ve ahlaka dair hikemiyattan oluşan el Hikmetü'l Halide isimli eserini halidi hikmet perspektifine göre telif etmiştir. Bu çalışma ibn Miskeveyh'in el Hikmetü'l Halide isimli eserini philosophia perennis öğretisi çerçevesinde tahlil etme amacına yöneliktir.
