dostoyevski gibi bir adamın kitabı hakkında inceleme yazmak ne haddime şunun için yazacağım belki bir kişi daha okur.
Öncelikle kitabın hikayesi harika film gibi geliyor, kurgu mükemmel olayları müthiş bir şekilde birbirine bağlıyor, karakterlere gelince hepimizden birileri siz, şu, o, bu, ben varız içlerinde sürekli düşündüğümüz (ama karman çorman)şeyleri derli toplu bir şekilde yansıtan karakterler. Psikolojik durum tahlilinde zaten dostoyevskiden daha iyisi yok karakter üzülünce üzülüyor, sevinince seviniyor, ağlayınca ağlıyor insan.
