"Gerçek sanat Dostoyevski’nin kırdığı küçük ikonaları ayağa kaldırmaz, romanı toplumun ve duyguların dar çerçevesine kapatmaz, yazarın ışık tuttuğu ruhun geçici ve gizemli durumlarını karanlıkta bırakmaz." -Stefan Zweig- "Yanılgı sözkonusu değil, çağdaşlar içinde bir tek Shakespeare’in kıyaslanabileceği bir kral var karşımızda... Aiskhylos ve Shakespeare’den sonra, ruhların ve bedenlerin dipsiz derinliklerine inebilmiş tek insan odur belki de." -Leon Daudet- On yıl süreyle Sibirya’da, sürgünde kalan Dostoyevski’nin ilk büyük romanı Ezilenler yazarın başkent Petersburg’a dönüşünden kısa bir süre sonra, 1861 yılında yayımlandı. Ama eleştirmenlerde neredeyse hiç yankısı olmadı. Dostoyevski’nin dostları bile romanı beğenmediler. Yazar da elli kadar saygasından kıvanç duyduğu bu romanı “yabanıl” bulurdu. Bu kitapta Dostoyevski, insana ve onun doğal iyiliğine inancını belirtir; kurtuluşumuzun kendi ellerimizde olduğunu vurgular. İncil’deki ilkelere uyulması ve herkesin benzerlerini kendini sevdiği kadar sevmesi yeterlidir. Psi-kolojik çözümlemelerdeki güçlülük, sara krizlerinin anlatıyışındaki büyük ustalık bu kitapta ilk kez ortaya çıkmakta ve geleceğin dev yazarını haber vermektedir.
