Ezilenler
Fyodor DostoyevskiEzilenler Reviews
You can find Ezilenler reviews, Ezilenler book reviews, Ezilenler ratings on 1000Kitap.Score
8.6Out of 10
Öncelikle çok derin bir tarih ve edebi bilgim bulunduğunu söyleyemem ama kitap okumayı seven ve kıyaslamalar yapabilen biri olarak size kitabı biraz anlatabilirim. Ezilenler benim için diğer Dostoyevski kitapları kadar ağır ve süslü değildi kitabın akan bir dili vardı ve sayfalarca sürüklendiğimi söyleyebilirim . Kitap iki farklı hayatın ve hikayenin birbirini etkilemesi ile birleşiyor. Kitabın orta sayfalarına kadar iki aşığın hikayesini okurken yarısından sonra hayatını gururuna adamış bir kızın hikayesini okuyorsunuz ve kitabın sonunda bu iki farklı hayat bir şekilde birbirini etkiliyor. Kitabın bana çok derin duygular hissettirdiğini söylemeden geçemem. Bana kalırsa kitabın müthiş bir karakter sentezi var. Konuşmalar olsun karakterin davranışları olsun herkes özümseyebileceğiniz yapıda. Böylesine özümsediğiniz bir kitapta da etkilenmemek olağan değil . Herkese tavsiye ederim.
Ezilenler
Eserlerimi tasarlayıp, nasıl kaleme alacağım konusunda hayaller kurmak, oturup onlara yazmaya başlamaktan daha çok hoşuma gidiyordu. İleri ki mutluluğumu şimdi acı çekerek haketmem gerek. Zaten geçmiş insana hep hoş görünür.
406 syf.
6/10 puan verdi
YAANİ...
Eveeeet, işte muhteşem bir Dostoyevski eseri...diyemem. Sanki biraz “yazmam gerekiyordu, yazdım” gibi olmuş. Öngörülebilir kurgu, sona bırakılan asıl sürpriz ile beklentiyi tam vermiyor. Üstelik yazım dili de beklentinin altında.
Yani Ezilenler’i tipik bir Dostoyevski romanı (kalemi) olarak betimlemem doğru olmaz.
Fakat; sizi sıkmıyor, akıcılığı (her şeye rağmen) gayet başarılı ve sıradan değil. Dediğim gibi eleştiri; Dostoyevski’den oluşan beklentiden kaynaklı.
Dostoyevski’yi ilk defa okuyanların, onun yeteneğini yanlış yorumlamasına neden olabilir. Diğer eserlerine göre nispeten yüzeyde kalmış ana kahraman, olayların etrafında dönüp dönüp durmakta hatta çok kere de bir “kurtarıcı” olarak kurguyu birbirine bağlama işini de üstlenmekte.
Velhasıl, “iyi ki okumuşum” tadında değil. Tekrar okur muyum?...zannetmiyorum.
Ezilenler kitabını Dostoyevski sürgün dönüşünde yazmıştır .
Kitap yaşlı ve yoksul bir adamın ısınmak için girdiği bir dükkanda ölmesi ile başlıyor. Çok ilginç bir yazar Dostoyevski, bir işi yapıyorsa tam yapıyor cidden. Bir gün St. Petersbur'a gittiğimde uğrayacağım ilk 3 yerin arasına girer Dostoyevski müzesi, tabii ki sonra da Ermitaj müzesi geliyor. St. Petersburg sokaklarında yazarın kaleminden çıkan yerlerdeymişim gibi düşünüp bir yürüyüş yapmayı çok isterdim... Kitaba gelirsek, oldukça akıcı olan bu eseri merakıma yenik düşerek okumaya devam ettim ve mutlu ayrıldım. Kitabın son sayfaları oldukça etkileyiciydi, özellikle Nelly'nin ismi geçen her yer üzücüydü.
Mutlaka okunması gereken bir eser.
Bu kitaba bir ask romani deyip gecmek haksizlik olur. Soylenenin aksine ask romanindan ziyade iyi bir insan olmanin, kotulukler arasinda insanca yasayabilmenin zorluklari altinda ezilen ama yine de insan olmaktan vazgecmeyenlerin hayatlarini anlatiyor. Soylenecek cok soz var fakat kitabi bitirdikten sonra dusuncelerimi donmus gibi hissettim. Her karakteri hayattan kisilerle ozdeslestirdim. Onlarda bazen kendimi buldum.Bazen tanidigim bir baskasini... Sunu soylemeden edemeyecegim, en sinir oldugum karakter "Alyoşa" oldu. Onun diyaloglarini okumak azap gibiydi. Dilerim o ve babasi gibi insanlarin nesli tukenir.
Kisacasi, keske iyiler kotulukle savasacak gucu kendilerinde bulabilse, hakkini arayabilse...