İçimiz yandığı halde , yakanlara olanları görüp bir de buna üzülüyoruz . Çünkü birinin içini nasıl yakarsak aynı şekilde yanacağımızı biliyoruz artık .
Yıllardan beri ,kazanmayı umursamadan kaybettiğimiz zaman kumarını, dönüşü olmayan bir Trende oynadık hepimiz. Yola çıkmayı seçtiğimizde verilen biletin tek yön olduğunu bilerek oynadık.secimlerimizle ve onların sonuçlarıyla anbean yazmaktaydik kaderimizi . Karakterimizdi, kader sanıp isyan ettiğimiz. Olan biten her şey, aldığınız ve alamadığımız risklerin toplamıydi . Verebildiğimiz ve veremedigimiz sevgilerin sonuçlarıydı.
Hiçbir güç yanlış yazmadı hikayemizi
Biz seçtik biz yazdık .
Okundu,
İmzalandı.
Sen bana , ben ona , o başkasına
Başkası da bir başkasına.
Sonunda ne Adem 'e ne Havva' ya :
Yasak elma ya uzanıyor "aşk"
Bu açlığa gerek var mı?
Varsa ,
Elmanın yasaklığına gerek varmı ?