Fafa, ilkokula başlar başlamaz değişmiş, anne babasını şaşırtır olmuştu. Öğretmenleri onu yaramaz bir çocuk olarak tanımışlardı. Çünkü onlar Fafa'nın eski halini bilmiyorlardı. Fafa eskiden uslu, sevimli ve akıllı bir çocuktu. Anne babasının sözünü dinler, arkadaşları ve ikizi Mimi'yle iyi geçinirdi.
Kendisi de bunun farkındaydı. Ama şimdi, içinden söyleneni yapmak gelmiyordu hiç. Nedenini tam olarak anlayamadığı bir kızgınlık duyuyordu büyüklerine karşı. Hatta durup dururken bile onların sinirleneceklerini bildiği bir şeyler yapmak istiyordu canı. Hem böylece kendisiyle de ilgilenmiş olurlardı. Yoksa okuldaki binlerce çocuk arasında ne zaman Fafa'ya ilgi gösterecekleri belli olmazdı. Zaten artık uslu çocuklar çok aptal görünüyorlardı gözüne. Onlar, tam saçı çekilesi, dövülesi yaratıklardı Fafa için.
Fafa ile Mimi: Fafa Bilgisayarda
