Çocukluğuma damgasını vurmuş bir yazardır Ömer Seyfettin.
Hikâyelerin çocuklara, romanların yetişkinlere yazıldığını zanneden bir eğitim mantığıyla büyümüş nesil, demek istediğimi anlayacaktır.
Çünkü başlı başına ve özgün bir yazım tarzı olan ‘öykü’, ‘romanın çocuklara hitâp eden şekli’ olarak neslimize senelerce okutulmuş; ve küçük yaşta, Ömer Seyfettin’in Kaşağı, Bomba, Beyaz Lale, Diyet, Başını Vermeyen Şehit... vb bir çok vurucu ve şiddet dolu hikâyesiyle tanışmamıza neden olmuş.
Ömer Seyfettin hiç şüphesiz hayran olunası incelikli bir dile ve güçlü bir hayal gücüne sahip, Türk edebiyatına oldukça kaliteli eserler vermiş bir yazar.
Fakat gerçekten ‘çocuk yazarı’ mı? Tartışılır.
Çoğunlukla bir eseri daha önce okumadığım için hayıflanırım. Ama Ömer Seyfettin ile keşke daha geç tanışsaydım diyorum.
Hem onun değerini daha iyi bilir, hem ruhumda büyük yaralar açan eserleri için uygun yaşa gelmiş olurdum.
