Izdırabın verdiği intibah zamanlarında, kendi kendini aldatmak, başkalarını kandırmak kadar basit değildir ve insan kendi içindeki adaletten ürkmiye başlar. Neriman çektiği bu azapların bir gece
evvelki zevkin bedeli olduğunu da hissediyordu.
Zaaf anlarında, insanın can sıkıcı bir vakıayı tahsis edemiyerek umumileştirmesi ve bir felâketi aynı seri içindeki bütün menfi ihtimallere teşmil ederek hepsini hakikat gibi görmesi...