Aklı başında kişilerin, bundan onbeş-yirmi yıl önce, marksizmin artık "aşılmış" olduğunu düşünebildiklerine, bugün inanmak güçtür. O, günümüzde en ateşli tartışmaların merkezinde, en güncel konuların kalbinde yer alıyor.
Eğer marksist düşünce son derece çeşitli toplumsal çevrelerde bu kadar güçlü bir kaygı ve yansımaya yol açıyorsa, bunun nedenini burjuva ideolojilerin, kapitalist dünyanın bunalımı derinleştikçe, birçok insanın sorduğu sorulara yanıt veremeyişi oluşturuyor. İkinci Dünya Savaşından önce, büyük bir sabırla hazırlanmış bulunan felsefi yapılar, çağdaş dünyadaki günlük deneyim üzerine yalanlaştırılmış ama toptan bir yorum öneriyorlardı. Örneğin bergsonculuk gibi, bir Blondel'in, bir Lavelle'in, bir Brunschvicg'in yapıtları gibi... Bu savaştan hemen sonra ve kapitalizmin karşısında yeni bir toplumsal ilişkiler tipi, yeni bir insan imgesi olanağının ortaya çıktığı bağlamda, burjuva düşünce üstesinden gelinmez çelişkilerle karşı karşıya geliyor. Varoluşçuluğun hızla yıpranması, kişilikçiliklerin soluklarının kesilmesi, başka şeyler arasında, filozofların bilincine vardıkları bu güçsüzlüğün belirtilerini oluşturuyor. Böylece bu filozoflar, felsefi bir kavramlaştırmanın bundan böyle olanaklı olduğu koşullar üzerine kendi kendilerini sorgulama yolunu tutuyor...
