Sabaha kadar çekeceği azaplar ve kederler aklına geldikçe bunun yalnız bu geceyle, bu seferle sınırlı kalmayacağını kestiriyordu. Ömrünün kalanında, bütün hayatı boyunca bunun sonsuza tekrar edeceğini hatırlayarak başını eğiyordu.
Bütün hayatımız böyle geçse… Böyle, insanların tutkularının karanlığından uzak, bu saf ve temiz hayat devam etse… Ah, bu insanlar arasında yaşamaktan ne kadar nefret ediyorum, bir bilseniz!
Yaşamak, bütün bu olayların birbirini takip ederek peşpeşe gelişine kayıtsız kalmak, hayatın neşeli günleri de olduğunu düşünerek karanlık günlerin geçeceğini ummak ve olan biteni geçiştirmek… Yok, artık bu mümkün değildi.