Fıkhu's Siyre - Peygamberimiz (S.A.V)'in Uygulamasıyla İslam
Muhammed Said Ramazan el-ButiSözler ve Alıntılar
Her kim tevhidde , kurtulmadı taklidden , onun da imanı kurtulmaz tereddütten...
Dava ve duamızın baş ve sonu; 'Elhamdülillahi Rabbil - alemin' dir.
Sa’d bin Muaz radıyallahu anh:
“Biz Sana iman ve Seni tasdik ettik. Bize getirdiğin şeyin de hak ve gerçek olduğuna şehadet ettik. Biz, bu hususta dinlemek ve itaat etmek üzere, Sana kesin söz verdik. Nasıl istersen öyle yap, biz Seninle beraberiz. Seni, Hak Din ve Kitab ile gönderene andolsun ki Sen bize şu denizi gösterip dalarsan, mutlaka biz de Seninle birlikte dalarız.” dedi
İçlerine giren vesvese ve fitne silinmiş ve hıçkırıklar yükselmiş.. Hepsi birden, Nebilerinden duydukları huzur ve şerefin serinliğinde, hislerine bin kere razı olduklarını ilan etmişlerdir.
Halbuki gövde gösterisi ve sayı kalabalığı zafer ve başarıda ne role sahipti ki.
Hubeyb bin Adiyy radıyallahu anh şehid edilmeden önce şu şiiri söyledi:
“Musluman olarak öldürülecek olunca,
Vurulup hangi yanım üzere düşersem düşeyim.
Vallahi aldırmam artık hiçbir şeye,
Çünkü bunların hepsi o İlahi Zat’ın uğrunadır.
Şu dağılıp târumâr olan cismimi,
Eğer dilerse O, kurtuluşa erdirir...”
Fer’i meselelerde ihtilafı kaldırmaya teşebbüs, kanun koymada ilahi tedbir ve Rabbani hikmetlere karşı bir direnme, daha doğrusu batıl ve abes iştir. Çünkü, delil zannî oldugu müddetçe meseledeki ihtilafın giderilmesi söz konusu olmaz. Eğer bu mümkün olsa, daha başlangıç dönemi olan Rasulullah’ın çağında tamamlanırdı. Ve yine dinin ilk muhatabları olan sahabe ihtilaf etmezdi. Demek ki, mu’mine rahmettir bu.