“I’ll see you in the next life, Bonded. Maybe I can love you right there.”
Serinin şu ana kadar okuduğum en iyi kitabı buydu. İstediğim her şeyi verdi bana sonunda. Aksiyon, gizem, o RH sahneleri… Kitap yine diğerinin bittiği yerden başlıyor ve diğerlerinin aksine bunda aksiyon hiç durmuyor. Sonunda Gabe ve Nox’un da bağlarını tamamlamasıyla Bonded grup tamamlanıyor. Oli’nin fiziksel olarak kendini geliştirmesi bir yana gücünün bir limiti olmaması ve bunu da gerektiği zaman kullanmadan geri durmaması daha ön plandaydı. Tehdidin ne kadar yakınlarına geldiğini ve hala bilmedikleri şeyler olduğunu fark eden grubun Hail Mary yolculuğu, ordaki savaş ve üçünün de içinde yaşayan varlıkların reenkarneye uğraması ve gerçekten de tanrı olduklarını öğrenmek benim için de biraz şok oldu. Özellikle Unser’i kurtarma görevi sırasında olanlarsa harikaydı. Gabe gerçekten de tahmin ettiğim gibi bir ejderhaya dönüştü, inanamadım. Ve sonunda o altılı sahne… Bu seride ihtiyacım olan RH sahnesi buymuş cidden. Çok iyiydi. Nox’un travmasına biraz daha değinildi ve onun da ne olduğuna dair çok büyük bir tahminim var. Yine de onun da bazen kendini bir kenara koyup Oli için bazı şeyleri yapması kalbimi paramparça etti. Ve o son… Gerçekten o son neydi öyle içim paramparça oldu, çok hazırlıksız yakalandım. Burdan nasıl toparlanırız, nasıl kurtuluruz hiç bir fikrim yok. Serinin en iyi cliffhangerı şu an için. O yüzden hemen devam etmem lazım, yoksa dayanamam bu acıya…
