“Ne işin var burada?”dedim soğuk bir sesle. Her şey tamamdı. Buz bakışlar, ciddiyetle birbirine yapıştırdığım dudaklarım, kollarımı göğsümde bağlayışıma kadar baştan aşağı eksiksizdim. Tabii havalı çıkışım yerle yeksan olmadan yirmi saniye ancak öyle kalabildim. Anneme dert anlatmaya çalışıp aynı anda koşan Ilgın pencereye yapışan sinekler gibi sırtıma çarpmıştı. Onun koşuşturmasını fark edemediğimden ikinci kez Tolga'nın kucağına düştüm. Şükürler olsun ki sahte nişanlım hacı yatmazlara benziyordu. Adama ne kadar çarparsam çarpayım sendelememişti bile. “Beni özlemediğini söyleyeceksin ama kendini sürekli kucağıma atarsan nasıl inanayım sana?” Tolga Sağlam'a sadece rezil olsam bir nebze kaldırabilirdim. Hem rezilliğimi seyrettirip hem de lafı yiyince üstüne soğuk su içmek geliyordu içimden.

Fotoğraf Ayşenur Kayabaşı

C.

@itsmybrokenheart·

6y

"Onunla yan yana adımlar atabilmek bile mükemmeldi."

Kitabı okudu

Fotoğraf Ayşenur Kayabaşı