Bu kitabı okurken akılda tutulması gereken en önemli şey, Platon’un sanatçıları sürgün etmek istemesinin çok mükemmel bir nedeni olduğudur. Platon, içinde yaşadığımız dünyanın aslında gerçek dünya olmadığına inanıyordu çünkü gerçek dünya gidemeyeceğimiz ve her şeyin değişmediği ya da ölmediği bir yerdi. Platon’a göre ölüm ve değişim, içinde
“Birçok insan fotoğrafı çekilmek üzereyken bir endişeye kapılır. İlkel insanlarda görüldüğü şekilde kendi hayat alanları ihlal edildiği için duyulan bir korku değil, fotoğraf makinesinin kendilerini onaylamamasından duyulan bir korkudur bu. Çünkü herkesin arzusu, kendisinin idealleştirilmiş görüntüsünü -kendilerini en güzel gösteren fotoğrafı- elde etmektir.”
Bütün fotoğraflar "memento mori" niteliği taşır. Yani ölümü akıldan çıkarmamaya yarar. Bir fotoğraf çekmek, başka bir insanın ya da şeyin, durumun ölümlülüğüne incinebilirliğine ve dönüşebilir haline dahil olmaktır. Söz konusu anı dilimleyerek donduran bütün fotoğraflar, zamanın amansız eriyişinin tanığıdırlar.
Dünyanın ölçeğiyle oynayan fotoğrafrafların kendileri de küçültülür, büyütülür, kenarından köşesinden kırpılır, rütuşlanır, müdahaleye ve üstlerinden oynanmaya tabi tutulurlar.