Sadece uyurken mutlu oluyorum. Uyandığımda kabus başlıyor. Kendimi ıssız bir adaya düşmüş, hapsedilmiş, lanetlenmiş hissediyorum ve ne suç işlediğimi bilmiyorum.
Oturduğum yerde dalıp gittim nice zaman
O tuhaf, çarpık gençliğime,
Boşunaydı geçmişimde aramam
Tek bir duygu inandığım gerçekliğine....
Vefalı olsaydı şu gönlüm keşke ,
Daldan dala konmak yerine,
Yaz tozu gibi kupkuru haliyle.
Heyecanlar yaşadım.hararetli konuşmalar
Hiç eksik değildi:
Ne başka bir şey erişebildi ne de onlar
Derinlerde gömülü o dünyaya.
A.H CLOUGH ( 1840 )
Çağımızın sözde en büyük tasası, zaman kıtlığıdır: Toplumlarımızdaki zeka ve paranın son derece büyük bir bölümünü işleri daha hızlı yapmak için harcamamızın nedeni, bilime ve bilgeliğe karşı duyduğumuz çıkar tanımaz sevgi değil, insanoğlunun nihai amacı mükemmel bir insanlığa değil de şimşek olup çakmaya, ışık hızına ulaşmaya çalışmaktır adeta..