Her inanç sahibinin kalbinde var ettiği ve kendisine inandığı bir ilahı vardır. Onlar kıyamet günü (Hakkı tanımak üzere) alamet sahibi olan kimseler ve yonttuklarına inananlardır. Allah onlara inandıklarından başka bir surette tecelli ettiğinde hayrete düşerler ve O'nu tanımazlar. Onlar sadece kendi inandıklarını tanırlarken inandıkları kendilerini tanımaz; çünkü onu var eden bizzat kendileridir. İşin esası ve özeti şudur: Yaratılmış olan yaratanı bilemez, ev yapıcısını, onu düzenleyen ve tesviye edeni bilmez. Bunu anlamalısın.
Kalbim heyecanlandı, emel çoğaldı
Ömür geçti, ecel geldi
Ölüler ordusu bizi bekliyor
Onların yanma varınca yolculuk başlar
Keşke bilseydim, keşke bilseydim!
Onlardan sonra meşgul olduğumu
Türlü eğlencelerde eğlenip durdum
Nereye gideceğimden gafil bir halde
Aynı manada şu mısraları söyledik:
Arzularımız arzuları çekti
Hayat bir uyku oldu bize
Ey
Faniyle mutlu olur, Umutla meşgul olursun
Geceleyin uyur gibi hazlarla aldanırsın
Gündüzün gaflet ve uykudasın
Gece de uyku, perdedir , sana lazım olan
Üzülmeyeceğin bir amelin peşinde ol
Dünyada hayvanlar gibi yaşama
N e çok temenni ettim, güzel sözler söyledim
^ Konuşulsun diye ha y rı açıkta yap tım
B ir gün b ir dilenciyle karşılaşınca
Konuşulsun d iye verdiğimden teşekkür bekledim
B ir gün b ir kâfirle savaşınca
Konuşulsun v e y â d edilsin istedim cesaretim
Sıcak b ir gün oruç tutunca ben
Konuşulsun d iy e açlıktan şikâyet ettim
N am a z kıldım, insanlar d a y a n ım d a
Namazım söylensin diye kıldım aslında
Halvete çekildim insanlardan kaçarak
Konuşulsun d iye o rada bekledim
Amelim kendini beğenmek ve yapmacıklık
Beni terk edin, benden uzaklaşın
Benim, yü k le r im ve günahlarım ağır
■ A lla h ’tan halis ve sadık b ir tövbe istiyoruz; b a ri o konuşulmasın