Kapıyı ardına kadar açık bulunca acının eşiğinden atlar gibi girdim içeriye. Kalabalıktı ev ama kimseyi göremiyordum. Ömrümün en ıssız, en uzun koridoruna girdim. Bütün kapılar kanın yüzüne kapatılmış, buzlu camların ardında gölgeler. Sönmüş bir kibritinki gibi cılız bir barut kokusu. Çocukluğumun odası sahipsiz. (Oda öyküsünden alıntı)